Co mówią inni...

Młodzieniec przybył do opata klasztoru, chcąc podążyć duchową ścieżką.
- Przez cały jeden rok dawaj monetę każdemu, kto próbuje cię rozzłościć - powiedział opat. Przez dwanaście miesięcy młody człowiek dawał monetę zawsze, gdy ktoś go prowokował. Pod koniec roku wrócił do opata po następne zadanie.
- Idź do miasta i przynieś mi jedzenie - powiedział opat.
Jak tylko młodzieniec odszedł, opat przebrał się za żebraka i dzięki skrótom, które znał, dostał się przed bramy miasta, zanim dotarł tam jego uczeń. Kiedy młodzieniec zbliżył się, opat zaczął mu ubliżać.
- Jak wspaniale! - powiedział młodzieniec do żebraka. - Przez cały rok musiałem płacić każdemu, kto próbował mnie sprowokować, a teraz mogę to mieć za darmo, bez żadnej zapłaty!
Po tym jak opat usłyszał te słowa, zrzucił z siebie przebranie.
- Ktokolwiek jest w stanie ze spokojem przyjmować to, co mówią inni znalazł się na ścieżce do mądrości. Nie bierzesz już obelg poważnie, jesteś zatem gotowy na następny krok.

To, co zabawne w człowieku

Uczeń zapytał Hejasi:
- Chciałbym wiedzieć, co jest najśmieszniejsze w ludzkich istotach?
Hejasi odpowiedział:
- To, ze zawsze myślą pokrętnie: chcą szybko dorosnąć, kiedy to się stanie narzekają, że stracili dzieciństwo, a wkrótce tracą pieniądze, by zatrzymać swoje zdrowie; są niespokojni o przyszłośći, a zaniedbują teraźniejszość, przez co nie żyją ani w teraźniejszości, ani w przyszłości; żyją tak jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają tak jakby nigdy nie żyli.

Wartość....

Pewien wykładowca zaczynał seminaria wyciągając 20 dolarowy banknot i pytając:
- Kto chce ten 20 dolarowy banknot?
Kilka rąk znalazło się w górze, lecz wykładowca powiedział:
- Zanim go przekażę, jest coś, co muszę zrobić.
Po czym pogniótł go gwałtownie i spytał ponownie:
- Kto nadal chce ten banknot?
Ręce pozostawały w górze.
- A co, jeśli zrobię to?
Cisnął nim o ścianę, pozwalając mu upaść na podłogę, kopnął go, zdeptał, po czym ponownie podniósł brudny i wygnieciony banknot.
Powtórzył pytanie, lecz ręce nadal były podniesione.
- Nigdy nie wolno wam zapomnieć tej sceny - powiedział wykładowca. - Bez względu na to, co robię z tymi pieniędzmi, nie przestają one być 20 dolarami. Wiele razy w naszym życiu jesteśmy przygniatani, deptani, kopani, maltretowani i obrażani - mimo to nadal jesteśmy warci tyle samo.

Miś

Miś: Powiedz mi po co jest ten miś ?
Hochwander: Właśnie, po co ?
Miś: Otóż to ! Nikt nie wie po co, więc nie musisz się obawiać, że ktoś zapyta. Wiesz co robi ten miś ? On odpowiada żywotnym potrzebom całego społeczeństwa. To jest miś na skalę naszych możliwości. Ty wiesz, co my robimy tym misiem ? My otwieramy oczy niedowiarkom.
Patrzcie - mówimy - to nasze, przez nas wykonane i to nie jest nasze ostatnie słowo i nikt nie ma prawa się przyczepić, bo to jest miś społeczny, w oparciu o sześć instytucji, który sobie zgnije, do jesieni na świeżym powietrzu i co się wtedy zrobi ?
Hochwander: Protokół zniszczenia… ?
Miś: Prawdziwe pieniądze zarabia się tylko na drogich, słomianych inwestycjach.